Trolley Tour door Vancouver
We hadden nooit gedacht dat we nog eens in een trolley-met-gids een stad zouden verkennen. Zoiets doe je als je oud bent.... Voor die ene dag in Vancouver was dit echter een mooie gelegenheid om kennis te maken met een heleboel aspecten van Vancouver. Van Stanley Park tot China Town, van Yale Town tot de arena waar de wereldkampioenschappen voetbal voor vrouwen deze maand gehouden worden.
The Capilano Suspension Bridge
Zie "Walking in the drizzle"
Lang over getwijfeld of we deze afslag zouden doen op onze weg naar Osoyoos. Geen spijt, al was het maar vanwege de jonge zwarte beer die we de weg zagen oversteken tussen Boston Bar en Lytton. Canyons fascineren ons en zeker als er dan ook nog verhalen zijn over de aanleg van een spoorweg vlak boven een snel stromende rivier: zesduizend Chinezen werden eind 19e eeuw ingezet bij de bouw. Nu konden we de gigantisch lange goederentreinen in de diepte volgen. Bij Hell's Gate, zo'n beetje het smalste stuk van de canyon, brak een rots af, waardoor de zalmentrek geheel tot stilstand kwam. Midden vorige eeuw heeft men vistrappen gebouwd en nu is de trek van deze vissen weer op gang. Met een kabelbaan, de airtram, gingen we zestig meter naar beneden, waar deze historie mooi was verbeeld.
Hoog boven Osoyoos hebben aboriginals uit die streek een cultureel centrum gebouwd met daarbij condomiums en een hotel. In een ruimte die suggereerde dat je in een wigwam zat werd een van de vele verhalen over de kracht van de natuur verteld met behulp van geprojecteerde beelden. Verder was er een film over een jong meisje dat door haar grootouders in contact gebracht werd met haar afkomst en ook hier weer, de kracht van de natuur. In deze streek met name vorm gegeven door de coyote. Een wandelpad gaf informatie over de natuur en op een paal, op een soort ooievaarsnest, zat een visarend te broeden. Hij vloog even van z'n nest af om een steenarend te verjagen.
We hadden speciaal de omweg naar Osoyoos gemaakt, omdat Eddie nog nooit de woestijn had gezien. Bijzonder is dat er hier niet zozeer sprake is van zandvlaktes maar van bergen met woestijnvegetatie, gedomineerd door sagebrushes en artemisia. Een groep vrijwilligers heeft een centrum opgezet om zoveel mogelijk mensen te wijzen op het mooie van dit landschap, vooral ook omdat de bedreiging door wijngaarden erg groot is. Gelukkig tekent zich nu een meerderheid af om te stemmen voor een nieuw nationaal park. De presentaties langs een anderhalf kilometer lange boardwalk waren heel duidelijk, waardoor we er veel van opstaken.
Meadows-in-the-Sky Parkway (Mt Revelstoke National Park)
Alpenweiden hebben we nog nooit gezien, dus een mooie gelegenheid om die hier te gaan bekijken. Helaas lag er nog te veel sneeuw op de top, zodat we de bloeiende weiden niet hebben gezien. Wel kregen we een goede indruk van het regenwoud en het sneeuwwoud. Nooit geweten dat dat laatste bestond. Gelukkig bloeiden er langs de weg, zeker toen we wat later op de ochtend naar beneden reden, toch al heel wat planten, bekende en nieuwe. Van valeriaan tot Indian Paintbrush, van havikskruiden tot orchideeën. Op diverse plaatsen waren uitwijkplaatsen tussen de haarspeldbochten, van waaruit je een schitterend uitzicht had over het dal van Revelstoke.
Een boardwalk door bijzondere wetlands. Er groeit namelijk een aronskelk met gigantische bladeren: Yellow Skunk Cabbage (Lysichiton americanus). Hij bloeit geel op de kale grond; wij zagen alleen de bladeren en hier en daar de zaaddozen. Je denkt bij Canada vooral aan de bergen, maar juist ook de laag gelegen wetlands rond de grote rivieren zijn ook zeer aantrekkelijk. Het miegelt er van de vogels, die je overigens vooral hóórt. Ook hier was de uitleg langs de route goed verzorgd. We leren dus veel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten