‘Die ligt tussen weg en spoorbaan. Bén je...?’ Totdat we ons realiseren dat we juist naar Hell's Gate willen omdat de Fraser daar door een canyon stroomt en er dan maar weinig plaats over blijft voor ook nog een camping. We kiezen voor Anderson Creek Campground , want ‘je kunt wel nagaan waar díe vandaan komt.’ Nee, dus. Ja, misschien Anderson wel, maar de camping maakt deel uit van wat we eerder een “indianenreservaat” zouden noemen. Net als “zwartjes” hier, kun je het woord “indianen” dáár niet meer gebruiken voor de oorspronkelijke bewoners van Amerika. Maar daarover later.
In Osoyoos bepaalt de ligging op een schiereiland in een Provincial Park onze keuze voor een camping: Haynes Point. Vervolgens moeten we nog wel beslissen of we ochtend- of avondzon willen. Moeilijk! Je weet tenslotte nu nog niet of-ie schijnen zal. Eén of twee nachten? Het worden er twee, want de woestijn willen we toch wel goed bekijken.
De alpenweiden die we zo graag willen zien, bepalen onze volgende keus; bijna waren we ze toch nog vergeten. Maar de Meadows in the Sky Parkway móeten (sic) we toch “doen”. Bij de kleinste, het verst van Revelstoke gelegen, camping staat dat er een groot aanbod is van kleine zoogdieren. Die willen we ontmoeten! Vooral de porcupines. (Nu ik heb opgezocht wat dat zijn, is het een logische naam.) Dus wordt het Martha Creek Provincial Park.
Voor vertrek bespreken we nog één camping: voor de zekerheid, ook een belangrijk criterium. De beheerders van Golden Eco-Adventure Ranch zullen inmiddels echter wel denken dat wij niet kunnen kiezen. Toch wel, want er stond immers ergens iets over “bird watching”? Dat we eerst op het reserveringsformulier de verkeerde plaatsen vroegen (we willen het liefst wat achteraf staan) en daarna nog eens de datum wilden veranderen (Revelstoke eerst vergeten): ach. Drie mailtjes gestuurd, nog geen bevestiging. Straks moeten we onze keuze alsnog herzien....
In Osoyoos bepaalt de ligging op een schiereiland in een Provincial Park onze keuze voor een camping: Haynes Point. Vervolgens moeten we nog wel beslissen of we ochtend- of avondzon willen. Moeilijk! Je weet tenslotte nu nog niet of-ie schijnen zal. Eén of twee nachten? Het worden er twee, want de woestijn willen we toch wel goed bekijken.
De alpenweiden die we zo graag willen zien, bepalen onze volgende keus; bijna waren we ze toch nog vergeten. Maar de Meadows in the Sky Parkway móeten (sic) we toch “doen”. Bij de kleinste, het verst van Revelstoke gelegen, camping staat dat er een groot aanbod is van kleine zoogdieren. Die willen we ontmoeten! Vooral de porcupines. (Nu ik heb opgezocht wat dat zijn, is het een logische naam.) Dus wordt het Martha Creek Provincial Park.
Voor vertrek bespreken we nog één camping: voor de zekerheid, ook een belangrijk criterium. De beheerders van Golden Eco-Adventure Ranch zullen inmiddels echter wel denken dat wij niet kunnen kiezen. Toch wel, want er stond immers ergens iets over “bird watching”? Dat we eerst op het reserveringsformulier de verkeerde plaatsen vroegen (we willen het liefst wat achteraf staan) en daarna nog eens de datum wilden veranderen (Revelstoke eerst vergeten): ach. Drie mailtjes gestuurd, nog geen bevestiging. Straks moeten we onze keuze alsnog herzien....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten